Kam saa ham nidaa !

met Eunsook.
.

Woensdagnamiddag terug aangekomen in het appartement van Junghwa. 's Avonds had ik afgesproken met Eunsook. Ze nam me mee naar een Frans restaurant, waar ik deze keer een europese maaltijd gegeten heb. Nadien in de vrieskou wat gaan wandelen langs de brede rivier die Seoul doormidden snijdt. Donderdag is Eunsook niet gaan werken om bij me te zijn tijdens mijn laatste dag Korea. Vermits ze directrice is van een hogeschool kon ze dit zonder probleem doen, ze is daar zelf de baas. 's Middags kwam Junghwa, die een half dagje verlof genomen had, ons vergezellen. We zijn naar een dorpje buiten de drukke stad gereden. In een restaurantje eend gegeten op z'n Koreaans. Vervolgens een groot café gevonden waar een zanger met een gitaar wat leven in de brouwerij probeerde te brengen. Ik heb hem gevraagd om het liedje "Imagine" van John Lennon te spelen, wat hij zeer goed deed.Samen met mijn twee Koreaantjes zong ik mee, een mooie afsluiter van een geweldige maand. De tijd vloog, en in de vooravond nam ik afscheid van Junghwa en Eunsook. Na onze ontmoetingen in Pamukkale, Barcelona, Brussel en Seoul hebben we heel wat gezamelijke herinneringen opgebouwd.

.

Wat is er mij nu vooral bijgebleven van mijn eerste Aziatische doortocht ? In de winter is de temperatuur allezins hetzelfde als in België, het kan hier behoorlijk frisjes zijn. Het eerste wat opvalt in Seoul is dat dit een wereldstad is, met tientallen en tientallen hoge appartementsgebouwen. Desondanks zijn de prijzen van zelfs het kleinste éénkamerappartementje astronomisch hoog. 200000 euro voor iets heel klein is geen uitzondering. Ook de huurprijzen zijn hoog, waar nog eens bij komt dat je als huurder vele duizenden euros als waarborg moet betalen. Het harde kapitalisme, met weinig sociale bescherming. De appartementen worden verwarmd door middel van vloerverwarming. Een goed systeem vermits je overal je schoenen moet uitdoen om binnen te gaan, ook in de meeste traditionele restaurants. Het voedsel is hier compleet anders, daar moet je behoorlijk aan wennen de eerste dagen, zeker als je niet elke dag de Mc Donalds wilt induiken. Om met die eetstokjes te leren eten zou ik toch eens een intensieve cursus moeten volgen, want dat is absoluut niet eenvoudig. Een groot verschil tussen Japan en Korea is dat ze in Japan voor alles en nog wat buigen, wat ik zo ontzettend grappig bleef vinden. In Korea doen ze dat niet. Nog een verschil is dat het in Korea wemelt van de kerken, die bovendien actief proberen zieltjes te winnen. In mijn vraag naar het waarom, (want ik had verwacht dat Korea meer Boeddistisch zou zijn) zeiden sommigen me dat Korea na jarenlange overheersing door de Japanners zich na de oorlog volledig naar het westen gekeerd heeft, ook op godsdienstig vlak. De kerk zou gelukkig nog niet te veel invloed hebben, maar daaraan zijn ze naarstig aan het werken. In Japan ben ik vrijwel geen enkele kerk tegengekomen. Ondanks hun blik naar het westen is de Chinese kalender in Korea (niet in Japan) erg populair en ingeburgerd. Chinees nieuwjaar is het belangrijkste feest van het jaar tijdens welk het openbaar leven stilvalt. Zelf noemen ze het niet de Chinese kalender, maar de maan kalender. Iedere Koreaan heeft twee leeftijden : één volgens de westerse kalender en één volgens de maan kalender. Vermits de maan kalender sneller opschuift dan de westerse ben je sneller ouder volgens de maankalender. Oudere Koreanen zijn behoorlijk conservatief, zeker wat betreft romances met buitenlanders, zelfs op het rasictische af, maar bij de jongere generatie is er stilaan een kentering merkbaar. Treinen zijn in Japan waanzinnig duur maar wel snel, in Korea trager maar normaal tot zelfs goedkoop geprijsd. Een ander toch wel opmerkelijk en leuk verschil is dat in Japan opvallend veel jonge vrouwen, twintigers, rondlopen in mini-rok of kort broekje, al dan niet met beenwarmers, en dit ondanks de toch wel lage temperaturen hier in de winter. Ik vraag me af hoe ze er hier bijlopen in de zomer, in string ? Voor wie graag winkelt zijn beide landen het aards paradijs, je zou niet weten welk shoppingcenter eerst in te duiken. De overdreven schreeuwerige lichtreklames roepen om aandacht maar vergen massa's energie. Veel supermarkten, fastfoodzaken en zelfs gewone winkels zijn 24 uur doorlopend open. Maar als je iets wilt kopen en je wilt info, neem dan een tolk mee, want in beide landen is het met de kennis van de engelse taal zo ontzettend pover gesteld. Zelfs aan een taxichauffeur proberen duidelijk te maken dat hij je naar het treinstation moet brengen is soms een hele opgave. De gezichtsmaskertjes die je mensen hier regelmatig ziet dragen zijn blijkbaar niet bedoelt tegen de luchtvervuiling, zoals ik eerst dacht, maar worden gebruikt door plichtsgetrouwe mensen die zich wat ziekjes voelen, toch willen gaan werken, en hun collega's niet ziek willen maken. Het is een werklustig volkje, dat met de glimlach (of door de sociale druk ?) geen problemen heeft met een overuurtje meer of minder. Misschien dat ze daardoor allemaal zo slank zijn, of zou het toch met de voeding te maken hebben .

.

Kam saa ham nidaa !! (= dank u in het Koreaans - is waarschijnlijk verkeerd gespeld) aan Martina, Veronica, Nayoung en Jisoo om uitgebreid tijd voor me te nemen, me rond te leiden en heel wat nuttige informatie te geven, aan de couch surfers die me lieten logeren en uiteraard aan "mijn" twee Koreaantjes, Eunsook en Junghwa, die er de rechtstreekse aanleiding toe waren om Korea uit te kiezen als het het eerst Aziatische land dat ik bezocht. Een lieve knuffel aan Miyuki. Het was een maand om niet te vergeten, ik raad iedereen aan om hier eens te komen rondkijken.